Dziękujemy za wysłanie interpretacji
Nasi najlepsi redaktorzy przejrzą jej treść, gdy tylko będzie to możliwe.
Status swojej interpretacji możesz obserwować na stronie swojego profilu.
Dodaj interpretację
Jeśli wiesz o czym śpiewa wykonawca, potrafisz czytać "między wierszami" i
znasz historię tego utworu, możesz dodać interpretację tekstu. Po sprawdzeniu
przez naszych redaktorów, dodamy ją jako oficjalną interpretację utworu!
Tekst opisuje potężną, nienazwaną istotę, określaną jako "pan" lub "władca", która manifestuje swoją wolę i moc poprzez gwałtowne zjawiska burzowe – ryk gromu, wycie wiatru i błyskawice. Mieszkańcy lasów są świadomi tej siły i postrzegają burzę nie tylko jako zagrożenie, ale także jako siłę oczyszczającą, która "unosi nieszczęścia". W głębokiej ciemności nocy wznoszą się ku tej istocie "wyjące modlitwy", płoną "ognie sygnałowe", a nawet dzikie zwierzęta, w nietypowym zachowaniu, zdają się uczestniczyć w tym pierwotnym akcie czci lub błagania.
Noc, podczas której rozgrywają się te wydarzenia, jest przesycona atmosferą grozy i pierwotnego lęku, porównaną do "wiekowego snu", w którym "dojrzewa horror". Odbywają się w niej "przerażające tańce, pieśni i wycie". Ekstremalne warunki pogodowe – przenikliwy chłód, zamieć niosąca huragan – oraz wszechogarniająca ciemność, która niczym "welon" spowija stepy i góry, potęgują uczucie zagrożenia. Zjawiska naturalne są personifikowane w złowieszczy sposób (mróz ukazujący "lśniący grymas", zamieć "dusząca i jęcząca jak zjawa"), a jedynym punktem orientacyjnym w mroku zdają się być tajemnicze, "jasno płonące oczy".
