Grima
Grima
Tekst kreśli obraz mrocznej, nieprzeniknionej nocy, spowitej mgłą, pod "ślepym księżycem" i wirującymi chmurami. W tej złowieszczej scenerii główną rolę odgrywają siły nieczyste – "biesy" i "czarty", które tańczą, chodzą rojem, hałasują skrzydłami i kopytami. Panuje atmosfera chaosu, nieokiełznanego zła i braku nadziei, podkreślona przez fakt, że tradycyjne metody ochrony przed złem zawodzą: "krzyż nie ma tu siły", a próg nie jest posypany solą, co pozwala demonom swobodnie grasować.
W tej pełnej grozy atmosferze czai się realne zagrożenie – "ostry pazur" gotów zadać ból i rozerwać ciało w cieniu, tam, gdzie nie sięga światło. Wszechobecny smutek i rozpacz symbolizują "samotne chaty", które "leją łzy strumieniami", aż w końcu "toną w smutku". Modlitwy wydają się bezskuteczne, a sceny przypominające sabat czarownic (nagie dziewice latające w moździerzach, picie odurzających wywarów) dopełniają obrazu świata opanowanego przez ciemność, przemoc i rozpacz, gdzie jedyną ulgą może być chwilowe przytępienie bólu.