Tekst piosenki krytykuje społeczną presję na noszenie markowych ubrań i akcesoriów, które są modne tylko ze względu na cenę i markę, a nie na faktyczną wartość czy wygodę. Wyraża dezaprobatę wobec kultu konsumpcji i chciwości, zachęcając do refleksji nad prawdziwą wartością rzeczy.
W pierwszym zwrotce podkreślone są absurdalne priorytety społeczeństwa, które uważa za modną i pożądaną jedynie konsumpcję luksusowych produktów. W kontekście tych wydatków tekst sugeruje alternatywne sposoby wykorzystania pieniędzy, takie jak pomoc potrzebującym. Krytyka ta odnosi się do zjawiska konsumpcjonizmu i braku empatii wobec biednych i potrzebujących.
W drugim zwrotce artysta kwestionuje wartość luksusowych ubrań i akcesoriów, sugerując, że nie są one warte swojej ceny. Przekazuje też swoje osobiste zdanie na temat marki i twórcy mody, sugerując, że nie podziela zachwytu nad nimi, nawet gdyby miał z nimi osobisty związek. Krytyka skierowana jest również w stronę ludzi, którzy podążają za trendami modowymi bezrefleksyjnie i bez własnego zdania.
