Dziękujemy za wysłanie interpretacji
Nasi najlepsi redaktorzy przejrzą jej treść, gdy tylko będzie to możliwe.
Status swojej interpretacji możesz obserwować na stronie swojego profilu.
Dodaj interpretację
Jeśli wiesz o czym śpiewa wykonawca, potrafisz czytać "między wierszami" i
znasz historię tego utworu, możesz dodać interpretację tekstu. Po sprawdzeniu
przez naszych redaktorów, dodamy ją jako oficjalną interpretację utworu!
Tekst maluje obraz surowego, mroźnego zimowego krajobrazu. Opisuje "posępne serce przemarzniętej ziemi", spowite długotrwałym milczeniem i bezmiarem bieli, przypominającym martwe, białe morze. Przyroda jest pogrążona w śnie – las nasłuchuje pieśni zamieci, samotne jodły śpią pod śniegiem, a mróz wędruje niczym mgliste widmo pośród białych brzóz. Dominuje atmosfera chłodu, pustki, ciszy i uśpienia natury.
W tej scenerii pojawia się tęsknota za spokojem, snem przy dźwiękach zimowej zawieruchy lub motyw nocnej wędrówki pośród bladych gwiazd, pól i wzgórz. Centralnym punktem staje się opis gwałtownej burzy, która "mrokiem niebo kryje", a jej siła jest personifikowana jako coś, co "zagryzie, zakłuje, zawyje". Pod tą zewnętrzną nawałnicą kryje się głęboki smutek i "sercowa tęsknota", jęczące pod zaspą śnieżną. Powtarzające się obrazy błądzenia i zimowej zamieci podkreślają uczucie melancholii, samotności i wewnętrznego niepokoju.
