Grima
Grima
Grima
Tekst opisuje mozolną i pełną determinacji podróż przez surową, zimową krainę. Bohaterowie ("my") przemierzają "surową ścieżkę" wiodącą przez "białe góry", gdzie wieją zamiecie, cienie kładą się cicho, a śnieg zdaje się leżeć nietknięty "od całego wieku". Ich celem jest dotarcie do tajemniczego "zamku zimowego poranka", co nadaje wyprawie charakter ważnej misji lub wytrwałego dążenia do celu pomimo skrajnie trudnych warunków i przeszkód.
Podróżnicy doświadczają fizycznych trudów tej wyprawy – ich ręce są "udręczone", a oczy "okryte mrozem". Cała kraina "strzeże chłodu", a atmosferę grozy potęgują kraczące kruki i "zimne cienie", które niczym zamiecie "płyną nad równinami" i "wyją swoją pieśń". Mimo to, w tej niegościnnej scenerii pojawia się obraz monumentalnego piękna – lśniące "wieże lodu" o ostrych, niekończących się szczytach, których sklepienia "wzbijają się w niebiosa", stanowiąc być może cel podróży lub jej majestatyczne tło.