Utwór jest manifestem ogromnej pewności siebie i ambicji artystów związanych z kolektywem NAUTOFON. Henri walter boyer, Mati Kabala i opal1010101010 przedstawiają się jako wyjątkowe talenty ("młody talent – Bellingham lub Wemby"), porównując swoje umiejętności, mentalność ("Mental ten sam co Kobe") i potencjalny wpływ do największych gwiazd sportu (Wemby, Kobe, Iniesta, Yamal) i muzyki (Skepta). Wyrażają dążenie do stworzenia trwałego dziedzictwa ("Legacy jak Skeppy") i osiągnięcia masowego zasięgu ("Wielki zasięg, jak Wemby", "Pełny stadion, jak Wembley"). Podkreślają przy tym unikalność swojej grupy NAUTOFON oraz charakterystyczny, modowy styl ("Vivienne Westwood na mnie", "Mercur drip").
Jednocześnie artyści demonstrują wyraźne lekceważenie dla konkurencji ("Twój jest off key", "Wy jak Pistons") oraz mainstreamowego uznania, np. nagród branżowych ("Popkillery nie są dla mnie ważne"). Kpią z tych, których postrzegają jako starających się zbyt mocno ("tryhardem"). W utworze mocno wybrzmiewają inspiracje brytyjską sceną muzyczną, zwłaszcza grime (odniesienia do Skepty, BBK, użyty slang, sample w bridge'u). Powtarzające się w refrenie stwierdzenie "A poza tym już nic" zdaje się podsumowywać ich filozofię: liczy się wyłącznie budowanie własnej legendy, styl i siła kolektywu, a cała reszta jest nieistotna.