Kolejna miłosna historia w repertuarze White Lies. Harry McVeigh zwraca się w refrenie tej piosenki do swojej partnerki, której wyznaje tutaj uczucie, przywiązanie, potrzebę bliskości. Przyznaje, że potrzebuje jej wsparcia, bez niej by się załamał, był innym człowiekiem. Jej "nie upadaj" jest dla niego drogowskazem, czymś, co trzyma go w życiowym pionie.
Przyznaje, że z każdym dniem pragnie jej coraz bardziej, chce mieć ją coraz bliżej siebie. Jego miłość staje się niczym uzależnienie, które nie pozwala mu spędzić nawet chwili bez ukochanej u boku. Miłość sprawia, że zmienił swoje życie, że wyprostował to, co było w nim pogmatwane.
Boi się jednak, że nie ma wystarczająco dużo do zaoferowania kobiecie, którą kocha. Ona jest dla niego wszystkim, czy jednak on potrafi być tym samym dla niej? Przyznaje wprost, że nie chce aby od niego odchodziła, nie chce zostać sam. Ale jednocześnie daje jej przyzwolenie na to, aby sama zadecydowała. Jeśli ukochana nie widzi dla nich przyszłości - niech odleci tam, gdzie znajdzie spełnienie.
