Piosenka stanowi opowieść o miłości w jej różnych odmianach - tej szczęśliwej i pożądanej, i tej niechcianej i niespełnionej. W tekście utworu Harry McVeigh opowiada o swoich codziennych wycieczkach, wyprawach na miasto, które "nie ma serca". W metaforyczny sposób odbiera miejscu, w którym żyje emocji, ludzie, których spotyka są wyprani z uczuć, zagubieni w pogoni za karierą, dobrami materialnymi. W tym pustym mieście on szuak serca - emocji i uczucia, które rozsadzą tę matnię od środka.
Stwierdza jednocześnie, że on sam bez miłości jest nikim. Najpewniej podobne odczucia ma też w stosunku do innych ludzi - tam, gdzie nie ma miłości, nie ma człowieczeństwa. Problem jednak polega na tym, że mimo odnalezienia miłości w mieście bez serca, nie potrafi w pełni się zaangażować, oddać uczuciu.
Bo ma swoje wątpliwości, jak przyznaje w słowach. Zwraca się do ukochanej kobiety i prosi ją, aby ta wstrzymała swoją miłość, trzymała uczucia na uwięzi. Bo on sam boi się prawdziwosci i głębi tego, co może wyninknąć z zaangażowania. Ale czy wstrzymywanie miłości może przynieść nam coś dobrego? Nie słuchając się emocji, nie słuchamy przecież samych siebie.
