Dziękujemy za wysłanie interpretacji
Nasi najlepsi redaktorzy przejrzą jej treść, gdy tylko będzie to możliwe.
Status swojej interpretacji możesz obserwować na stronie swojego profilu.
Dodaj interpretację
Jeśli wiesz o czym śpiewa wykonawca, potrafisz czytać "między wierszami" i
znasz historię tego utworu, możesz dodać interpretację tekstu. Po sprawdzeniu
przez naszych redaktorów, dodamy ją jako oficjalną interpretację utworu!
Piosenka, której intro stanowi fragment wywiadu na temat choroby afektywnej dwubiegunowej ("maladie bipolaire"), jest osobistym wyznaniem rapera, który otwarcie identyfikuje się z tym stanem ("J'suis Bipolaire"). Artysta opisuje, w jaki sposób ta niestabilność nastroju ("dérèglement de l'humeur") przekłada się bezpośrednio na jego twórczość muzyczną. Jego styl jest niezwykle wszechstronny – potrafi rapować na każdym rodzaju bitu (od boom bapu po west coast), w różnym tempie, czasem brzmiąc "czysto", a czasem jakby był pod wpływem substancji. Płynnie przechodzi od głębokich, emocjonalnych czy wręcz smutnych tekstów ("phases qui chialent") po typowe dla rapu egotripowe, przebojowe utwory, przyznając, że nie kontroluje w pełni swojej inspiracji.
Raper przedstawia swoje życie jako ciągłe oscylowanie między skrajnościami: od furii do radości, od euforii do melancholii, od poczucia pełni życia do stanu bliskiego agonii ("Bien en vie ou à l'agonie"). Ta wewnętrzna dwoistość, sprawiająca, że czuje się jak "własny sobowtór", manifestuje się we wszystkim – od nastroju otoczenia, które tworzy (radosny lub mroczny), po gatunki muzyki, których słucha (wymienia bardzo różnorodnych artystów). Chociaż przyznaje, że życie z tą przypadłością i ciągła walka ("Je lutte") są trudne i męczące, jednocześnie czyni z tej "dwubiegunowości" swój artystyczny znak rozpoznawczy, tworząc "bipolarną muzykę" od czasów nastoletnich (od 15 roku życia).
