Quebonafide
Quebonafide
Quebonafide
Quebonafide
Quebonafide
Ten tekst to wewnętrzny monolog osoby przytłoczonej presją, ambicjami i ciągłym natłokiem myśli, których nie potrafi wyłączyć. Natrętne myśli działają jak wir – bez końca się zapętlają, prowokując niepokój, zmęczenie i frustrację. Podmiot liryczny balansuje między chęcią sukcesu a potrzebą odpoczynku, między kreatywnością a wypaleniem. Pragnie spokoju, ale jego umysł wciąż pracuje na najwyższych obrotach – generując pomysły, plany, wątpliwości.
Symboliczne „wyłącz to!” w końcówce to krzyk o zatrzymanie się, odcięcie od przeciążenia i oczyszczenie głowy. Pojawia się też subtelna refleksja nad sensem dążenia do wielkości – czy warto być "ponad czasem", skoro kosztuje to zdrowie psychiczne? Utwór oddaje stan emocjonalnego przebodźcowania, w którym myśli stają się ciężarem, a cisza – upragnionym luksusem.