Quebonafide
Quebonafide
Quebonafide
Quebonafide
Quebonafide
Ten tekst to poetycka podróż przez chaotyczny, pełen sprzeczności świat wewnętrzny – miejsce, w którym równolegle mieszkają lęki, marzenia, refleksje i absurdy codzienności. Podmiot liryczny przyznaje, że choć ma „asy w rękawie”, wciąż czuje się niedoskonały, nieklasyczny, rozchwiany. Porusza ważne tematy – sens istnienia, życie, kariera, relacje – ale też z rozbrajającą szczerością zanurza się w zwykłych gestach, jak jedzenie Nutelli i oglądanie byle czego, by odciąć się od myślenia.
Refren symbolizuje zmienność nastrojów i niemożność pełnej kontroli nad własnym umysłem. Pojawia się metafora „portiera” – wewnętrznego głosu, który raz wpuszcza jasność, a raz zatrzaskuje przed nią drzwi. To opowieść o akceptacji tego, że w głowie bywa różnie: czasem to koncert, czasem cyrk. Utwór jest refleksyjny, autoironiczny i ciepły – pokazuje, że chaos psychiczny nie musi być wadą, a próbując zrozumieć wszystko, można się po prostu… trochę pośmiać z siebie.