Piosenka opisuje stan głębokiego przygnębienia ("blues", "dépression") i zmęczenia życiem w Paryżu. Artysta czuje się wyobcowany, zdemotywowany i prześladowany przez mroczne myśli. Obserwuje negatywne sceny miejskie, czując, że nie pasuje do otoczenia, mimo że się tam urodził. Refren i łącznik podkreślają to zmęczenie miastem, jego powierzchownością oraz silną potrzebę powrotu do korzeni ("bled") lub po prostu do miejsca, gdzie znajdzie szczerość i pełną akceptację.
Idealnym azylem staje się wizyta "u cioci" ("chez la tantine"), prawdopodobnie poza miastem lub w rodzinnym kraju. To miejsce pełne ciepła, rodzinnej atmosfery, muzyki (reggae, sega), relaksu i prostych przyjemności, ostro kontrastujące z szarym, stresującym Paryżem. Artysta czuje się tam sobą i ładuje baterie, jednak perspektywa powrotu do miejskiego życia jawi się jako koszmar. Wyraża silne pragnienie ucieczki od betonowej dżungli na stałe, tęskniąc za naturą i spokojem.
