Dziękujemy za wysłanie interpretacji
Nasi najlepsi redaktorzy przejrzą jej treść, gdy tylko będzie to możliwe.
Status swojej interpretacji możesz obserwować na stronie swojego profilu.
Dodaj interpretację
Jeśli wiesz o czym śpiewa wykonawca, potrafisz czytać "między wierszami" i
znasz historię tego utworu, możesz dodać interpretację tekstu. Po sprawdzeniu
przez naszych redaktorów, dodamy ją jako oficjalną interpretację utworu!
Ta piosenka to refleksja nad tym, jak rozwój miast i nowoczesna cywilizacja stopniowo pochłaniają wiejskie tereny i małe miasteczka, a natura i prosty styl życia zdają się znikać pod betonem i asfaltem. W pierwszej zwrotce Stephen Wilson Jr. opisuje nieuchronność postępu: drzewa przewracają się, a czarne asfaltowe drogi i parkingi „pochłaniają wszystko”. Choć narrator ma nadzieję, że ten proces potrwa tysiące lat, zdaje sobie sprawę, że w końcu „BFE” (odległe, zacofane miejsce) przestanie być prawdziwie wiejską przestrzenią. W pre-chorusie pojawia się wizja katastrofy lub kryzysu, który zmusi ludzi do powrotu do prostych, pierwotnych metod przetrwania.
Refren i kolejne zwrotki celebrują odradzanie się życia wiejskiego po kryzysie: ludzie uczą się polować, łowić ryby, uprawiać ziemię i wychowywać dzieci w duchu prostoty i samowystarczalności. Hardy i Stephen Wilson Jr. pokazują, że nawet jeśli rozwój technologiczny i urbanizacja „pożrą” małe miasteczka, w końcu „country” zawsze wraca – z siłą, charakterem i odpornością, gotowe, by znów zdominować życie ludzi w prosty, naturalny sposób. Most utworu dodaje refleksji o cykliczności tego procesu: wieś odradza się, potem znów jest pochłaniana przez beton, i tak w kółko. Całość to hymn wytrwałości wiejskiego życia i jego nieprzemijającej wartości w świecie pełnym zmian.
